Myrna?! Zit jij daar nu echt met een hond op schoot? “Eeehm ja… en nog redelijk relaxed ook hoor. Enkele jaren geleden on-denk-baar dat ik dit zou doen. Wat zeg ik? Als ik een hond alleen al zag, kreeg ik hartkloppingen, zweethanden, ademhalingsmoeilijkheden en wilde ik keihard wegrennen.”
Vrienden met honden (of katten)? “Tja, ik wil echt heel graag komen eten… maar de honden moeten wel opgesloten worden in een andere kamer.”
Zolang ik me herinner was er altijd die enorme hondenangst. Kynofobie. Geef het een naam, het was in ieder geval vervelend. Eigenlijk nog lastiger dan bijv. angst voor spinnen of slangen, omdat honden zoveel voorkomen in het dagelijks leven. Het vermijden van de huizen van vrienden of familie die een hond of kat hebben was een normale gang van zaken geworden.
Hoe ik er aan kwam? Ik kan mij niet herinneren ooit gebeten of aangevallen te zijn door een hond. Mijn moeder was en is nog steeds ook niet gek op dieren, maar meer dan dat leek ik niet te hebben meegekregen in m’n jeugd. Hoewel je na het lezen van onze blog over het doorgeven van trauma’s aan je kinderen ook best anders zou kunnen vermoeden…
Tot ik er helemaal klaar mee was en dieptesessies met de Brein Regie Methode onderging, specifiek voor mijn hondenangst. Niet geblaft, altijd mis, tenslotte.
En wat bleek tijdens die dieptesessies? Het ontstaan van mijn hondenangst had helemaal niks te maken met een hond, maar met iets heel anders. De blokkade was opgeruimd en de enorme lichamelijke stressreactie op de aanwezigheid van een hond verdween. Zo eenvoudig? Eeehm ja, eigenlijk wel.
Ben ik nu opeens een grote hondenvriend? Zeker niet. Maar dat hoeft ook niet het doel te zijn bij het opruimen van een blokkade. Het doel is de stressfysiologie weg te nemen, zodat je lijf niet meer keihard “aangaat” als je die enge hond tegenkomt (of spin ziet, of bij de tandarts binnenloopt, of die presentatie moet houden).
Van welke angst waarmee je al zolang je herinnert zit opgescheept zou jij nu eindelijk wel eens verlost willen worden?